Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

puścić się czegoś

См. также в других словарях:

  • puścić się — Puszczać się na niebezpieczne, mętne, zdradzieckie wody czegoś zob. woda 6. Puszczać się w koperczaki zob. koperczaki. Puszczać się w zawody z kimś, z czymś zob. zawody. Puścić się na szerokie wody zob. woda 10 …   Słownik frazeologiczny

  • puszczać się – puścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaczynać (szybko) iść, biec, jechać; udawać się, ruszać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Puszczać się biegiem wzdłuż rzeki. Puścić się w świat. Puścił się w pościg za złodziejem. Puściła się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • puszczać się — na niebezpieczne, mętne, zdradzieckie wody czegoś zob. woda 6. Puszczać się w koperczaki zob. koperczaki. Puszczać się w zawody z kimś, z czymś zob. zawody. Puścić się na szerokie wody zob. woda 10 …   Słownik frazeologiczny

  • w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

  • woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …   Słownik frazeologiczny

  • puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

  • droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

  • daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… …   Słownik języka polskiego

  • usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… …   Słownik frazeologiczny

  • bąk — 1. pot. Opić się (czymś) jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości»: Opiłem się jak bąk, już więcej nie mogę. Roz bezp 1998. 2. pot. Zbijać bąki «spędzać czas na próżnowaniu; próżnować»: (...) ciężko zapracowali na tę swoją pomyślność. Nie tak jak …   Słownik frazeologiczny

  • pogoń — ż V, DCMs. pogońoni; lm M. pogońonie, D. pogońoni 1. «bieg w ślad za kimś, za czymś w celu schwytania, gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pościg» Pogoń za złodziejem, za zbiegiem. Pogoń za tramwajem. Pogoń psów za zwierzem. Puścić się, ruszyć,… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»